Pierwsza część tomu prezentuje spuściznę dramaturgiczną Bolesława Leśmiana: mimiczne dramaty Pierrot i Kolombina i Skrzypek opętany, zachowany akt dramatu Bajka o złotym grzebyku, dramat Dziejba leśna oraz najciekawszy z Leśmianowskich dramatów - Zdziczenie obyczajów pośmiertnych. Ten ostatni utwór prezentujemy w dwóch wersjach: filologicznej, pełnej, odzwierciedlającej specyfikę i całe zawikłanie różnych odmian tekstu - oraz w wersji czystej, bez skreśleń, jako próbę rekonstrukcji całości dramatu. Tutaj włączono do tekstu fragmenty zarzucone przez poetę, uwzględniono odmiany większych partii utworu czy pojedynczych słów. Część druga tomu to korespondencja Bolesława Leśmiana: sto pięćdziesiąt trzy listy opatrzone przypisami m.in. do Wacława Berenta, Kornela Makuszyńskiego, Zenona Przesmyckiego, Kazimierza Wierzyńskiego, Emila Zegadłowicza czy Stefana Żeromskiego. W aneksie znalazły się listy żony i córki Leśmiana do Jacka Trznadla, edytora Dzieł wszystkich, przynoszące wiele informacji z życia poety.

Okładka książki Listy z pionowego świata. Wspomnienia żony himalaisty Cecylia Kukuczka Cecylia Kukuczka Wydawnictwo: Agora biografia, autobiografia, pamiętnik 312 str. 5 godz. 12 min. Poruszająca autobiograficzna opowieść Cecylii Kukuczki, żony Jerzego Kukuczki, najwybitniejszego polskiego himalaisty, drugiego zdobywcy Korony Himalajów, który zginął w 1989 roku na Lhotse. Historia miłości i wiary, że śmierć w górach przydarza się tylko innym, oraz tęsknoty, która nie chce wygasnąć. To również opowieść o drugiej, prywatnej stronie himalaizmu, o czekaniu, powrotach, codzienności, czułości i trosce. Ale też o poszukiwaniu odpowiedzi na pytania: kim był człowiek, którego się kochało i nie znało jednocześnie? Na czym polega ta druga miłość, która go pochłonęła i zabrała? Jak żyć, zostając trzydziestokilkuletnią wdową? Jak wychować synów bez ojca, a jednocześnie w jego wszechobecnym cieniu? Odpowiedzi na te pytania składają się na unikalny portret Jerzego Kukuczki. Tym bliższy, że opowieść Cecylii przeplatają niepublikowane dotąd listy wysyłane do niej przez męża z „pionowego świata”. "Jerzego Kukuczkę, najwybitniejszego polskiego himalaistę, poznałam dopiero po jego śmierci. Nigdy nie chciał mnie zabrać ze sobą w Himalaje, chociaż go prosiłam. Chronił nas przed prawdą o pasji, której się oddał, bo prawdopodobnie nie chciał, byśmy drżeli o jego życie. I chyba rzeczywiście się nie bałam. Tak jak wszystkie żony himalaistów, którzy zginęli w górach, chciałam wierzyć, że skoro mówił, że do nas wróci, to wróci. Dokładnie tak powiedział, zanim wskoczył w Katowicach do pociągu do Warszawy: »Dbaj o synów. Ja wrócę«. Ale nie wrócił.” Celina Kukuczka

Największe tajemnice drzemią w małych miasteczkach. Dwadzieścia lat po śmierci ojca Kaja Burzyńska wciąż otrzymuje od niego wiadomości. Zadbał o to, przygotowując je zawczasu i zlecając coroczną wysyłkę tego samego, pozornie przypadkowego dnia. Po czasie Kaja traktuje to już jedynie jako zwyczajną tradycję - aż do momentu, gdy w listach zaczyna dostrzegać drugie dno… Tymczasem do miasteczka po dwudziestu dwóch latach wraca Seweryn Zaorski. Patomorfolog i samotny ojciec dwójki dzieci kupuje zrujnowany dom rodzinny Kai i rozpoczyna remont. W zniszczonym garażu odnajduje zamurowaną skrytkę z materiałami, które rzucają nowe światło na sprawę sprzed dwóch dekad…(https://aros.pl/ksiazka/listy-zza-grobu)